Як шаба он ранҷ, ки модар кашид, Бо ду ҷаҳон нататавон баркашид. «Двр ду ҷаҳон он надид рўи хуш», Теғаи нигаҳ ҳар ки ба рўяш кашид. Модар қиматтарин неъмати рўи дунё, сарчашмаи муҳабатти бека-нор,чашма мусаффо ва махзани ганҷи фарзанд, ҳимматбиаландтарин шахси башарият аст. Маҳз меҳри бепоён ва навозиши гарми модар моро ба оламу одам ошно сохтааст. Заҳмати шабонарўзӣ,бедорхобӣ пурбардории ў танҳо ба худаш хос буда, касро ба ҳайрат меорад. Мо канори модар бо олами рангини кўдакӣ ба воя...Читать далее »

Бар асари пош хўрии Иттиҳоди Шўравӣ муддате фазои сиёсии кишварҳои воҳид ноором гашта, ҳаводиси ҳузнангезро ба миён овард. Мутаассифон, Тоҷикистон ба гирдоби назму сиёсати нодуруст афтода ба мавҷи низоъ ва бесарусомонӣ рў ба рў омад. Оғози ҷанги шаҳривандӣ ва бетаҷрибагии давлатдории мустақил ба суст гаштани низоми ҷомеа ва парогандагӣ боис гашт. Ҳазорон нафар сокинони кишвар ба мамолики дуру наздик муҳоҷир гаштанд. Фазои сулҳу субот аз байн рафт. Хисороти дар ин муддат ба миён омада...Читать далее »

Ба хотири шоири бузург, Мирзо Турсунзода, ки роҳи моро дар адабиёт бо нури илҳом ва эъҷозӣ сухан мунаввар кардааст, сари таъзим фуруд меорам. Чингиз Айтматов, нависандаи бузурги қирғиз. Шоири халқии Тоҷикистон Мирзо Турсунзода фаъолияти меҳнатии худро аз матбуот, аниқтараш аз рўзномаи «Ҷавонони Тоҷикистон» оғоз намуда, баъдан дар театр, иттифоқи нависандагон ва дигар сохторҳои давлатӣ пурмаҳсул кор кардааст. Устод Турсунзода аз соли 1946 то охири умр ба сифати раиси Иттифоқи...Читать далее »

Зиндагӣ мегузарад, оне ки ҳамқадами он намешавад, танҳо мемонад. Максим Горкий Имрўз ҷамаи ҷаҳонӣ дар раванди бемайлони илму техника қарор дорад. Пешрафту шукуфоии оламро бе донишу маърифат наметавон тасаввур кард. Қисме аз мамолики пешқадами дунё бо фарогирии нерўҳои ақлонию эҷодӣ мушкилоти молиявиро ҳал намуда бошанд ҳам аз нигоҳи падидаҳои номатлубе, мисли нашъамандию ва СПИД изҳори ташвиш менамоянд. Зро давра ба давра зиёд гардидани шумораи он назми ҷомеаро халалдор намуда,...Читать далее »

Сад ҷону дил фидои як муддаои модар Фатҳу кушоиш орад дасти дуои модар. Модар ноёбтарин неъмати дунё, сарманшаи муҳаббати беканор ва азизтарин шахсияти башар аст. Меҳри бепоён ва навозишҳои гарми ў фонуси хаёли мост. Канори модар дабистони кудакии инсон аст. Шояд ҳамин бшад, ки абармандони олам, шоҳон, шоирон ва олимон машҳури сайёра назди хидмати модар сари таъзим фуруд овардаанд. Шоири тавонои миллат Лоиқ Шералӣ дар радифи ҳикмати аркони сухан модарро ба Заамин офаридаи табиат монанд...Читать далее »

Дар олам халқу миллатҳои зиёде мавҷуд аст. Ҳар миллат дорои за-бон, хат, рамзҳои ба худ хос ва расмуанъанаҳои гуногун мебошад. Хушбахтона, халқи тоҷик дар ҳама давру замон ҳастии худро ба воси-таи забони шево нигоҳ дошта, бо сеҳри қалами аркони суханаш дили аҳли фарҳанги сайёраро тасхир намудааст. Истиқлолият давраи нави эҳёи тамадуни халқи тоҷик ба шумор мера-вад. Миллат тавассути даврони мустақилият бод арки амиқ ватандо-рӣ бо эъмори давлати дунявӣ ва демократӣ иқдом намуд. 6-уми ноябри...Читать далее »

Илму дониш дар осори классикон мавқеи хоса дорад. Аркони сухан донишро шарти асосии умри адаб ёфтани инсон шинохтаанд. Султон шоирони олам Абўабдуллоҳ Рўдакӣ донишро чароғи равшани дил ва ҷавшани бади ҳифзкунанда ба қалаи додаст: Дониш андар дил чароғи равшан аст, В-аз ҳама бадбар тани ту ҷавшан аст Дар афкори шоир Фирдавсӣ шахси донишманд тавонгар буда, ба гуфтору кирдор низ намуна аст. Аз ин чуни хулоса бармеояд, ки дониш ба инсон хушбахтӣ ва зиндагии хуб ато мекунад. Шахси бедониш...Читать далее »

                                                                         Ҳар, ки бо меҳру вафо бар халқ хидмат мекунад, Номи худро сархати девони миллат мекунад. Халқи тоҷик аз замони зуҳур то имрўз дар зинаҳои мухталифи ташаккул раванди рушди ҷомеаи ҷаҳонӣ нақши муассир дорад. Фарзандони бо нангу номус ва содиқу ҷасури тоҷик дар ҳама давру замрн марзу буми аҷдодиро ҳимоя карда, қаҳрамонӣ нишон додаанд. Корнамоии Шерак, Деваштич, Исмоили Сомонӣ, Восеъ, Темурмалик раҳнамои зиндагии мост. Ҳар ЧК аз ин...Читать далее »

Шоир андар синаи миллат чу дил, Миллати бе шоире анбори гил. Шеър шоир асту шоир шеър. Ин ду вожа дар ҳолатҳои гуногун якди-гарро иваз мекунанд. Яъне шоир шеърро ва шеър шоирро ба ёд ме-орад. Шоир офаридаи шеър буда аз калимаву ибора дар бунёди кохи назм замина мегузорад. Мардум нисбат ба шоир эҳтироми хоса дорад, зеро шеър дар раванди зиндагӣ ба инсон шодию сурур бахшида, дар фрсати андўҳ ба таскинии дил боис мегардад. Ҳар шоири воҳид бо даричаи афкори хеш ба олами пурасрор нигариста, ба...Читать далее »