Одамият агар ки беадаб аст, одам нест. Фарқ дар байни бани одаму ҳайвон адаб аст. Оре, инсон бузургтарин насли бошуурест, ки маҳз тавассути ақлу хирад, илму маданият, фарҳангу адаби худ аз дигар офаридаҳои Офаридгори бузург тафовут дорад. Инсон — фардиятест, ки дорои ақлу заковати бузург буда, мебинад, мешунавад, дарк мекунад ва ҳамаи дидаву шунидаҳояшро бо ёрии ақлу идрок натичагирӣ намуда, худро аз бадию ноҷуриҳо дар канор мегирад. Маҳз, ҳамин канорагириҳо инсони комилро дар зиндагӣ...Читать далее »

Парокандагии миллӣ, ҷудогӣ ба маҳалу гурўҳҳо ва паси сангари муқобил пайи қасди ҷони якдигар қарор гирифтани тоҷикон, ки акнун истиқлолият насибашон гашта буд, воқеан даҳшат ва хатари азиме буд.Тақдир ва сарнавишти миллати тоҷик дар солҳои 1992-1994 чун «ашки сари мижгон» дар вазъи ҳассосе қарор дошт. Ваҳшонияти ин рўйдоди нобасомон, ки доғе ба қалби ҳар пиру ҷавон ҷо намуда ба ҳар хонадоне осори ғаму андўҳ ниҳода буд, дар шеъри Мўъмин Қаноат чунин тасвир шудааст: Чунин разми беназмро касс...Читать далее »

Модар — модар ту бехтарин армонй, Шодй ба дилу ба хонадон эхсонй. Аз мехру навозишат мунаввар олам, Дар дахр хамеша човидон мемонй. Оре. модар бехтарин армон, азизтарин хастй, мукаддастарин муъчиза ва арзандатарин сарватест, ки хамагонро хаёт бахшидааст. Аз хастии пайкари бузургаш ба дили кас куввату мадор, тавоноиву карор ва мехру мухаббати беканор пайдо мегардад. Тавоноии модар касро зинату самар, симу зар, болу пар ва шахду армон мебахшад. Такя бар вучуди чахону инсонофарини модар...Читать далее »